talisman
Hierboven 'Bootje van Verlangen', een grote golf van talisvrouwen en talismannen glijdt, ligt over de donkerbruine vloer. Wit porceleinen handgevormde figuurtjes met Delfts Blauw gekleurde afbeeldingen van herinneringen. De figuurtjes hou je zo vast in je hand en zijn allemaal - er zijn bijna 200 - uniek gevormd. Sommigen meer abstract, anderen meer met herkenbare ledematen of lichaamsvormen. Het is zoals je vroeger een mooie kei in je hand hield, een kei of bizondere steen die je vond en die je bewaarde in je zak en die je vertrouwen en houvast gaf als je je hand er om heen sloot. Jouw geheim ook een beetje. Vandaar talisman of talisvrouw benaming. Ze liggen in rijen van 3 en golven uit het als een papieren bootje gevouwen ijzeren grid. Het Bootje van Verlangen. Daarboven nog een aantal figuurtjes van porcelein als een wolk van dromen en verlangens. Dromen die tastbaar worden en uitkomen.'leger'
Verschillende circels van keramieke legers doen denken aan de 1e keizer van China Qin Shi Huangdi(259 v.Chr.-210 v.Chr.). Hij is ons bekend door de Chinese Muur en door zijn opgegraven Terra Cotta Leger. Hij was geobsedeerd van de mogelijkheid tot eeuwig leven en stuurde vele schepen uit op zoek naar het land van onsterfelijkheid. Dromen en Verlangens. En ook naar de titel verwijzend: tussen hemel en aarde. De terra cotta figuurtjes staan boven en onder de sokkels en vormen een cirkel. Enkele zwartgekleurde figuurtjes zijn als het ware de dwarse of de zwarte schapen wellicht. Verderop staan ook terra cotta fantasie burchten met heuse wroetende mollen als in een onderaardse 'leger'. Sinds de zomer zijn Emmy en ik gediplomeerde mollenvangers dankzij Hotze Bonnema uit GroteGast. Hij leerde ons hoe te vangen en de gangen te onderscheiden. Als je heel veel lijnen en gangengewroet vlak aan de oppervlakte ziet die door elkaar heen krioelt, dan weet dat je daar niks te zoeken hebt, daar zijn een paar puber mollen bezig geweest.laatste week
Het werk wordt zaterdagavond uitgeruimd. We hebben de laatste week alvast uitgeluid met een feestje vanwege zoon 36 jaar. We waren bij elkaar met vrienden die hem vanaf heel jong hebben meegemaakt. Er kwamen een aantal verhalen terug.
Sprekend paard: Riska was een 7 jr. oude volbloed merrie. Toen we in De Bilt woonden, zag ik kans om een eigen jongensdroom voor mijn zoon waar te maken en bouwde ik op de 3/4 ha land een mooie stal en kocht een heuse volbloed merrie om te gaan rijden in de Pan bossen. Wat een feest.
Mijn zoon zong en humde. Het paard Riska ook. Nooit heb ik een paard horen zingen, maar echt onmiskenbaar humde en zong Riska mee, een soort van continue blazen tussen de lippen waardoor de lippen rollen en briesen. Dit duurde vaak met kleine tussenpozen de hele rit door de bossen. Alleen als zoon een Engels lied van de Beatles inzette was het even stil, zag je de oren heen en weer luisteren: Engels was Riska een brug te ver.
gebouw cultura
Wonderlijk groot en uitnodigend. Er is alles bij elkaar, maar wel zo ruimtelijk dat je je als bezoeker zeer welkom voelt. Dat kunnen ze toch heel goed in Ede. We hebben in t restaurant lekker zitten tafelen, en dan via tussendeur kun je door de lounge en de open tribune plek en schouwburg ingang en cafe naar bibliotheek en gallerie. Overal prachtige zitjes voor een goed gesprek.
In de open tribune plek zag ik vooraf een grote schare senioren zitten die een film aan het bekijken waren. De projector in filmhuis was defect zodat het zo werd opgelost. Ik kwam Roos Hummelinck tegen, oud student en al enkele jaren werkzaam voor het kunstcultuurlescentrum. Die zitten daar ruim met enkele zalen ook bij. Evenals de regionale Radio! Het kan niet op.
Sarah Walder maakte voor de opening 2 composities op cello. Deze waren vanuit de kunstwerken geinspireerd: het aardse maar ook het vluchtige verlangen dat je als een tekening in de ruimte probeert te vangen. Overal herhalende voetstappen die verder gaan en jij staat daar nog in het luchtledige. ze komen on line (Youtube.com/walkingfacesteevee) samen ook met de prachtige dichtregels van stadsdichter Arjan Keene. Hier nog eens zijn dichtregels:
vannacht heb ik een droom gehad.
Het was een droom uit een vergeten land, Vanaf een brede muur keek ik omlaag Een labyrinth dat in de grijze aarde De grond bewoog. Alles schokte. Ik schrok,
een wereld die ik dacht nog te herkennen. in eindeloze lange loopgraafgangen. als in een hinderlaag te wachten lag maar in mij school een diep verlangen
Ik hoorde iets dat leek op vreemde stemmen, Het leken sleuven, voren, slangenwanden, op wat ik in geblutste aders zag om te zien wat uit die mollengangen kroop
het licht viel ergens tussen nacht en dag. die door een grote hand waren gegutst.
de andere helft houdt u nog even tegoed.
Wonderlijke droomwereld. :-)
BeantwoordenVerwijderenRia uit Ede