I AM STILL HERE

Feesboek 

Pseudoniem wordt afgestraft. In Amerika online krijg ik een bericht: 'U bent niet wie U bent want U zit op een andere lokatie'. Feesboek houdt U in de gaten. Wil je in het buitenland betalen moet je ook vaak bevestigen dat je bent wie je bent - veiligheidsding, dus ja, 'confirm' ik natuurlijk. Maar nee, er volgt meer: ik krijg een screen met allemaal 3-5 frames van facebook vrienden foto's waarin ik multiple choice tot 3 mogelijkheden moet aankruisen welke naam er bij hoort. De test omvat 20 vrienden. Nou had ik op dat moment meer dan 4000 facebookvrienden, dus dat laat je even goed wat in verwarring naar die foto's kijken. Ik slaag glansrijk. En dacht nou is het voorbij. Nee hoor, ik mag een nieuw wachtwoord instellen. Vooruit, nog een wachtwoord erbij moet kunnen. Je gebruikt voor je het weet die dingen ook door elkaar en ze worden steeds ingewikkelder qua lengte en met leestekens en hoofd en kleine letters. Met mijn geheugen is niks mis, hoewel het wel voorkomt dat ik de zaken verhaspel en niet meer weet welk wachtwoord ik voor welke bank, site, of mailbox heb ingesteld. Linkedin, facebook, banken, bibliotheek, bouwmarkten, anwb, miles, mailaccounts, site accounts, blogs, van alles heb ik er ook gemiddeld 3, zodat je vooruit kunt. Mijn nieuwe wachtwoord doet het wel, maar nee, ik kan niet verder, Facebook wil graag dat ik me identificeer. Ik probeer het eerst eens met mijn nieuwe medewerkerspas van ArtEZ, maar dat is niet genoeg. Ze vragen expliciet paspoort of rijbewijs. Dat gaat me te ver. Voor een sociaal medium mij identificeren is me echt een brug te ver. Bovendien wil ik mijn pseudoniem behouden, en eens geidentificeerd dan kun je niet meer met pseudoniem te boek komen te staan. 'Plaatsmaken' (van de grote grafiek drukplaats) overkwam hetzelfde. Ze heten nu Truus Frees - zij zijn maar overnieuw begonnen. Doe ik ook, Walkingfaces staat er weer, maar ontbeert nog zijn oude archief en contacten.

WalkingFaces

Ik had nog een reserve walkingfaces maar alle contacten en berichten, resencies, filmpjes, floep weg.
Het was net een soort van favoriete kunstsite met veel inspiratie geworden. Voor mij een soort vervanging van de tv want die voer ik allang niet meer.

Blog

Bloggen dacht ik toen. Sinds maart weer in de lucht met onregelmatig stukjes over kunst, theater, exposities, projecten en mensen: 'sjoerd schwibettus over lijfelijke poȅzie in de ruimte.' Google + en Twitter ook al aangesloten, Pinterest idem.  Een 2e blog over het lopende Masker onderzoek gaat in de zomer in de lucht. Van het onderzoek willen we nog even niks naar buiten brengen voordat de werkconferentie en publicatie helder is. WalkingFaces.nl staat  al heel lang op site en op de site en Youtube kanaal Walkingfacesnl vind je vanaf 1977 mime theater, performances, jeugdvoorstellingen, exposities en meer. Samen met Serena Kloet is de site sowieso een kunstwerk op zich: van de performances WalkingFaces in Arnhem en omstreken is er van elke productie een webkunstwerk gemaakt.
Hierboven overzichtje van facebook verkeer 2012

Webkunst

TalkingManTalkingWoman heeft wel 8 met elkaar communicerende screens en 'Wandelende Woorden' in Poȅziefestival 2010 heeft een zeer byzondere weergave. We kijken daar door de 'jacobsladder'  heen en de tekst wordt op het scherm geschreven. Poȅzietekst, vorm en dynamiek, beeld, geluid, ontwerpen, notatiegegevens - steeds vanuit de eigenheid van de theaterperformance naar een geheel eigen autonoom webkunstwerk gewerkt. Het staat op zichzelf. Zo is de dialoog met teksten van Anouk Saleming in Walkingtalking (art-crumbles Nijmegen) een dialoog in zichzelf typende woorden in het beeld op het ritme van de muziek van Tis Marang. Het medium Web is natuurlijk ook volstrekt anders dan theater en wie zit er te wachten op registratie. Het vluchtige theater houdt niet over voor later. Alle U matic banden, VHS, super 8 en 16 mm film, van het hele archief heb ik bijna alles nu digitaal. Digitaal is in bits and pieces. Al wat je deelt wordt tot zwerfwoordjes, 'wanderworter', digitale bits and pieces. (Bij de links kom je op schermopnamen terecht, de betere geluid-beeld kun je op de site bekijken)

Verlies

Van 2009 herinner ik me zeer sterk het verlies van mijn mobiel. De opluchting ook daarna. Ik word wat verlegen aan de telefoon en houd niet van de continue (dreigende) inbreuk. Een agenda voer ik nooit en heb er nooit 1 op na gehouden. Afspraken zitten heel makkelijk in mijn hoofd, evenals al die wachtwoorden en telefoonnummers. Er gaat wel eens iets mis maar dan is het wel iets wat ik ook wilde vergeten en niet belangrijk was. Met mensen delen en in verbinding staan is geweldig, de nieuwe media zijn voor mij. Theater streamen en theater thuis en conceptueel theater? Niets haalt het natuurlijk bij een echt menselijk contact. De dreigende bubble - cocon van eenzaamheid, die de digitalisering ook met zich meebrengt is niet te onderschatten.

Noot:

De 'jacobsladder' is een speciaal verschijnsel. Dit ontstaat als het zonlicht als een schijnwerper achter de wolken zichtbaar wordt. Het begrip is vernoemd naar de Bijbelse Jacob. Uit Genesis XXVIII: 12 - Jacob droomde: een ladder was gesteld op de aarde, welker opperste aan de hemel reikte en ziet, de engelen Gods klommen daarbij op en neder.
Hier een kleine afbeelding van het effect. Ook een afbeelding van een zgn. high voltage arc: de tijds opname is gemaakt van een stroom vonken tussen 2 omhoogstaande draden.