Visie:
Als mimespeler ben je als geen ander interdisciplinair, je hoort eigenlijk nergens bij en valt overal tussen. Ik werk bij de theaterschool Artez in Arnhem, en in mindere mate voor Vrije kunst en voor de docentenopleidingen Beeldend en Dans. Vanaf 1977 ben ik mime acteur, docent en theatermaker. Theater is een vluchtig medium: Wat blijft er van over?
het ene moment van aanraking, bezieling, die intense ervaring dat de
wereld even gekanteld wordt ... Dan gebruik je je zintuigen toch? Zijn zintuigen eindig? Zijn zintuigen te vergroten? Is verbeelding een zintuig? En is kunsteducatie dan een spier? Is kunsteducatie een spier waarmee je de verbeelding op gang kunt
krijgen, kunt trainen, en over kunt dragen? Is kunsteducatie 'n spier voor de fantasie? Kunst is onzin totdat er een lijstje omheen hangt. Met Kunst kun je je niet verplaatsen anders dan in je verbeelding, een
soort persoonlijke reis in je hoofd dus: Kunst wordt zin als er door maker en gebruiker betekenis aan gegeven
wordt.
Kunst moet herkend worden. Kunsteducatie en de samenwerking in de kunsten voor educatie is een
goed idee en
ontstaat vanuit noodzaak, vanuit een inhoud, drijfveer.
Elke keer
opnieuw. Zoals al heel lang vanuit de kunsten wordt gedaan. De kunsten delen dezelfde spier verbeelding, elk op hun eigen wijze. Dat disciplines zich ten opzichte van elkaar onderscheiden maakt
samenwerking meestal tot succes, niet de samenwerking op zich!
ontstaat vanuit noodzaak, vanuit een inhoud, drijfveer.
De missie:
Die hebben we er gratis bij gekregen. De docent en makers opleidingen kunstvakken bestaan al vanaf 1972. Het ambacht vierde steeds meer een eigen ambachtelijke profesie en nu waren daar de interdisciplinaire vaardigheden.
Voor de eigen artistieke ontwikkeling en ambachtelijke vaardigheden is door de korte
studietijd en de verschuiving naar een minder gespecialiseerde
kunsteducatiedocent minder tijd.Het is wikken en wegen en wroeten met de tijd. Sedert de invoering van
CKV en de studieduurverkorting moet met minder meer worden gedaan. Vakken verdwijnen en de vraag is of de verrijking van de samenwerking niet zo
tot een (inhoudelijke) oppervlakkigheid leidt. In mijn visie staan de
afzonderlijke disciplines en hun ambachtelijkheid garant voor een zinvolle
samenwerking – niet andersom. Er bestaat niet zoiets als een kunstdocent. Eerst het eigen vak en dan
een samenwerking. Dit kan niet andersom. In de laatste jaren hebben we sterk praktische dramaturgie ontwikkeld,
dat wil zeggen, dat de projectbenadering niet chronologisch of naast elkaar is
maar dat de essentie vanuit de fascinatie voor inhoud komt en vanuit de
structuur die we in verschillende vormen van kunst en haar toepassingen voor
educatie kunnen geven.
Praktische dramaturgie is een begrip uit de theaterwereld. Het wil niet
meer zeggen dan dat je het conceptidee vorm geeft in de praktijk: zo kan de
structuur van een muziekstuk vertaald worden in een fysiek handelen en kan de
dynamiek van de ruimte het skelet voor een verbeelding in taal zijn. Heeft u wel eens een streepjescode gedanst? Heeft u wel eens een rondleiding gehad van een blinde? Een plattegrond van de metro in muziek uitgedrukt?
Vaardigheden
Deze werkvormen ontwikkelen vanuit inhoud is een interdisciplinaire
vaardigheid. De vertaling maken en aansluiten bij en vanuit de doelgroep is een
kunstvakdocent eigen.
Door de verschillende perspectieven ontstaat een verbeelding die
nadrukkelijk en breed inhoud laat zien
en overdraagt.
Olympus College Arnhem, brugklas vanaf het dak genomen-1997-1998 |
Ik ben een groot voorstander van de werkvloer waar een onderzoek -
benadering is: Een laboratorium waar steeds opnieuw wordt uitgevonden, waar
steeds opnieuw verwondering geldt en eigenheid een wapen is tegen eerder vooraf
bepaalde inzichten en stramien. Waar op zoek gegaan wordt naar de bron en
werkvormen vanuit die bron.
Ik ben van huis uit een theatermaker, mimespeler die zich over de
wereld verbaast en continue verdwaalt.
Dat kunsteducatie een vak is dat een groot enthousiasme, bevlogenheid
en kunstzinnigheid vraagt leidt voor
niemand twijfel. Kunst en kunsteducatie draagt op zich een grote tegenstelling in zich:
er schuurt iets, het wil je raken, het zoekt persoonlijke betrokkenheid.
Juist de tegenstelling maakt ze waardevol en moet gekoesterd: De kunstvak - docent is een assertief persoon die zijn of haar eigen
gebied moet ontwikkelen en zelf eigen moet maken. De kunstvakdocent is een rebel en antropoloog. De kunstvakdocent is een
kunstenaar en ontregelt. Als kunst educatie waardevol is dan moet ze de angel behouden, Kunsteducatie is vaardigheid - Kunsteducatie is ambacht
Sjoerd Schwibettus, 30juni2007,
<meta http-equiv="Content-Security-Policy" content="upgrade-insecure-requests">