reserveren noodzakelijk op pauline@walkingfaces.nl

"De zeldzame keer dat ik persoonlijk geraakt wordt, weet ik niet wat ik moet doen: het besef dat ik het niet weet, dat mijn ogen naar binnen glijden en struikelen over het moment.....dat ik het niet weet.....

Het doorgronden begint dan: op zoek naar de binnenkant, naar het moment waar het begon, waar je naar terug verlangt." (teksten voorstelling ontstaan vanuit de toevallig aanwezige krant in repetities)

Walking Faces - Mime Oost maakt lijfelijke poëzie. De sculptuur van de mens is uitgangspunt, living statues, het zgn. statuaire mobile.  Het bewegingspel is intiem, persoonlijk, jong en oud, een helder verhaal, mimearticulaties en slapstick. De beeldende installatie bestaat uit verschillende onderdelen van een opengezaagde en verbouwde Weber pianola met luchtslangen. De toetsen hangen in de lucht in de de golfvorm van een ruggengraat. Marten Vellema maakte hiervoor een compositie en speelt live ook de hangende toetsen en op eigen toetsenbord/piano. De mechaniek is als een grote muziekdoos en met DE TIJD verbonden: alles piept, en knarst, zuigt en draait, Het is ook een metafoor voor het menselijk lichaam met asjes, draadjes, hamerslagen, adem, actie, reactie en het klavier als ruggengraat.

"De nieuwsgierigheid maakt altijd dat ik wil weten hoe het werkt. ook toen al als kleine jongen haalde ik de Hema wekker uit elkaar om binnenin te kijken. En dan ging ie ook weer helemaal in elkaar. Altijd bleef er dan een onderdeeltje over, toch werkte ie weer maar dan anders." (Sjoerd Schwibettus, maker van installatie en mime compositie)

De compositie is mede gebaseerd op mime etudes die met Claire Heggen in Parijs in samenwerking met Sjoerd Schwibettus en Anoushka Wielink in 2015 zijn ontstaan. Deze etudes zijn na 2015 niet verder uitgevoerd. Met de volmaking van het installatiebeeld dat oorspronkelijk al voor idee scenario en compositie van het mimespel werd bedacht en geinitieerd, kwam het mime materiaal tot leven in 2018 met Steef Kersbergen.